Na terenie Gminy niewątpliwą atrakcją turystyczną są liczne zabytki - świadectwo bogatej historii tych ziem związanej najpierw z Księstwem Zachodniopomorskim a następnie z Monarchią Brandenburską. Należą do nich kościoły:
Borkowo Wielkie – kościół pw. Św. Jana Apostoła
fot. M.Sira
Obiekt gotycki powstał około roku 1506 z fundacji rodziny Borków (świadczyć o tym może wyryta data na cegle na koronie muru). W latach 60 XVIII wieku Martin i Hector Christoph von Borck ufundowali dla kościoła wyposażenie, w którego skład wchodził ołtarz i empory. W roku 1709 w kościele znalazła się ambona. Na początku XIX wieku zmianie uległa forma otworów okiennych elewacji północnej, powstała również w tym okresie drewniana dzwonnica. Po II Wojnie Światowej budynek przeszedł na własność kościoła rzymsko – katolickiego. Jest to kościół orientowany, salowy, na rzucie prostokąta. Kościół przykryty dachem dwuspadowym. Szczyt z blendami wypełnionymi dekoracją imitującą maswerk.
Gostomin – kościół pw. Zwiastowania NMP
Kościół pierwotnie protestancki zbudowany pod koniec XVII wieku, można tak przypuszczać na podstawie analizy konstrukcji i materiałów murów, formy wieży i szczytów i wyposażenia z 1700 roku, które niestety nie zachowało się do naszych czasów. Około roku 1750 został założony przy kościele cmentarz. Z drugiej połowy XIX wieku pochodzi murowana kruchta i nowe wyposażenie. Budynek na rzucie prostokąta z wieżą w części wejściowej. Wzniesiony w konstrukcji ryglowej. Szczyt z wieżą drewniane. Ściany korpusu zostały otynkowane, kruchta z cegły również otynkowana.
Karnice – kościół pw. Matki Boskiej Królowej Polski
Obiekt pierwotnie należący do protestantów. Dzisiejszy neogotycki budynek z roku 1894, stanął na miejscu wcześniejszego kościoła o metryce średniowiecznej. Powstał w okresie kiedy właścicielami Karnic i patronami kościoła byli potomkowie Georga von Bulowa lub Hansa von Diest z Siedlic. Po II Wojnie Światowej budynek przejęty przez katolików. Kościół orientowany, jednonawowy, na rzucie prostokąta. W części zachodniej dominuje wieża dzwonnicza. Obiekt zbudowany z cegły ceramicznej pełnej.
Mołdawin – kościół pw. Narodzenia NMP
Datacja obiektu jest trudna do ustalenia. Przyjęło się, że kościół powstał w XVIII wieku, a przebudowano go w wieku XIX. Należał pierwotnie do protestantów. Opiekę kolatorską sprawowali Dewitzowie i Siben – Hokenbergowie. Po II Wojnie Światowej kościół przejęli katolicy. Obiekt na rzucie prostokąta, salowy. W partii wejściowej dominuje wieża dzwonnicza. Mury zewnętrzne otynkowane. Wejście poprzedza niewielka kruchta.
Radowo Małe – kościół pw. MB Szkaplerznej
fot. M.Sira
Kościół pierwotnie ewangelicki z roku 1840, powstały na miejscu starszego kościoła z metryką średniowieczną. Kwestia daty powstania budynku jest sporna, proponowane są jeszcze dwie daty 1902 roku (według diecezji szczecińsko – kamieńskiej) i 1910 (według miejscowej tradycji). Przyjmuje się datę wcześniejszą (1840). Kościół nie ucierpiał w czasie ostatniej Wojny Światowej. Po jej zakończeniu budowla przeszła na własność parafii rzymsko – katolickiej. Obiekt na rzucie prostokąta, salowy. Nad wejściem i wysokością prezbiterium szczyty schodkowe.
Radowo Wielkie – kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa
fot.C.Kotwicki
Budynek powstał w drugiej połowie XVII wieku na miejscu wcześniejszego kościoła z 1491 roku. Pod koniec XVII wieku przy kościele funkcjonowała szkoła. Ok. 1720 roku zostało dobudowane od strony północnej pomieszczenie pełniące funkcje zakrystii. Przypuszcza się, że pierwotnie była to kaplica rodowa von Kleistów (świadczą o tym umieszczone w niej herby rodowe). Po II Wojnie Światowej obiekt przeszedł na własność kościoła rzymsko – katolickiego. Kościół orientowany, na rzucie prostokąta, salowy, oskarpowany, nietynkowany. Od strony zachodniej dominuje wieża dzwonnicza.
Rekowo – kościół pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła
fot.L.Pawłowicz
Powstał w pierwszej połowie XIX wieku, budowniczowie kościoła nie są znani. Jest to obiekt na rzucie prostokąta, salowy z wieżą na rzucie kwadratu w części zachodniej, zamknięty od strony wschodniej trójbocznie. Ściany obwodowe ryglowe z wypełnieniem ceglanym, osadzone na podmurówce ceglanej pokrytej warstwą tynku.
Rogowo – kościół pw. Św.Michala Archanioła
fot.H.Szymański
Pierwotnie protestancki kościół ufundowany, na miejscu wcześniejszej budowli, przez Joachima Balthazara von Dewitza w latach 60 XVII wieku. Prace zakończone zostały w roku 1696. Wtedy też kościół uzyskał barokowe wyposażenie. W 1870 roku obiekt został regotycyzowany. Skuto wówczas zewnętrzne tynki, a okna korpusu zakończono ostrołukowymi arkadami. Po II Wojnie Światowej obiekt przejęty przez kościół rzymsko – katolicki. Budynek na rzucie prostokąta, salowy, zakończony od strony prezbiterium trójbocznie, od strony południowej zakończony wieżą dzwonniczą. Otynkowany.
Siedlice – kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP
fot.B.Skólmowski
Kościół powstały w pierwszej połowie XVIII wieku. Autor obiektu nie jest znany. Możliwe, że obiekt powstał na miejscu wcześniejszego kościoła (zachował się dzwon z drugiej połowy XVII wieku, ufundowany przez rodzinę Borków). Budowla na rzucie prostokąta, salowa, zakończona od strony prezbiterium pięciobocznie, od strony wejścia dominuje wieża dzwonnicza. Ściany obwodowe kościoła i wieży ryglowe wypełnione cegłą, kwatery międzyryglowe otynkowane, całość osadzona na podmurówce ceglanej.
Strzmiele – kościół pw. NMP Matki Kościoła i św. Andrzeja Apostoła
fot.B Przybyła
Obecny kościół barokowy został zbudowany w 1722 roku dla protestantów z fundacji ówczesnego właściciela wsi Ernesta Adriana von Edlinga (wiadomo o tym z napisu znad wejścia do kościoła). Obiekt powstał na miejscu wcześniejszego kościoła (z 1348 pochodzi najstarsza wzmianka o kościele). Po II Wojnie Światowej poważnie uszkodzony obiekt przeszedł na własność katolików. W latach 1995 -6 przeprowadzono w nim gruntowne prace budowlane. Kościół orientowany, na rzucie prostokąta, salowy, zamknięty od strony prezbiterium pięciobocznie, ośmioboczna wieża od zachodu. Elewacje boczne dekorują lizeny. Materiał budowlany – cegła.
Żelmowo – kościół ruina
Jest to obiekt o niewielkich rozmiarach, zbudowany z cegły na rzucie prostokąta, salowy. Szczyt dekorowany fryzem arkadowym, pośrodku znajduje się okulus. Pierwotnie nakryty dachem dwuspadowym. Obecnie w ruinie.
Na terenie gminy znajduje się dziewięć obiektów dworskich i pałacowych. Stanowią one niezwykle cenne dobro kulturowe gminy. Są to następujące obiekty:
Pałac w Strzmielach
fot. C.Kotwicki
Dargomyśl – dwór
Dwór zbudowany przez rodzinę Dewitzów pod koniec XVIII wieku, rozbudowany przez kolejnych właścicieli w następnym wieku. Właścicielem dóbr w XVIII byli Stephan Gottlieb von Dewitz, na początku XIX wieku Friedrich Chrystian von Dewitz. Ród Dewitzów sprzedał Dargomyśl Georgowi Bernhardowi von Bulowi w 1832 roku i to prawdopodobnie z jego osobą można kojarzyć przebudowę dworu. Na początku XX wieku dobra zostały sprzedane rodzinie von Lettow – Vorbeck, która również rozbudowała obiekt. Tuż przed II Wojną Światową budynek został sprzedany rodzinie von Alten. Po wojnie w majątku utworzono PGR. Budowla składa się z trzech części. Środkowa jest z XVIII wieku, ryzalit północny i część południowa z początku XX wieku. Obiekt o cechach klasycystycznyc
Obiekt wybudowany przez Friedricha von Bulowa w 1863 roku, na miejscu starszego dworu. Budynek jest bardzo podobny architektonicznie do dworu w niedalekich Miłogoszczach, co skłania do refleksji, że oba budynki miały tego samego architekta lub mistrza budowlanego. Dwór ma formy późnoklasycystyczne. Wystający dach oraz ażurowa drewniana dekoracja jest charakterystyczna dla stylu szwajcarskiego. Dwór był rozbudowywany pod koniec XIX wieku i w latach 20 i 30 XX wieku. Po 1945 roku w majątku utworzono PGR, od 2001 roku budynek należ do gminy Radowo Małe.
Pałac w Karnicach
fot. A .Iwaszko
Maliniec – dwór
fot.K.Niczman
Radzim - pałac
fot. M.Sira